Ondergrondse opslag

Er zijn verschillende vormen van opslag mogelijk in de ondergrond. Bijvoorbeeld opslag in poreuze lagen (de ruimte tussen gesteentekorrels) van uitgeproduceerde gasvelden, in met pekel gevulde, uitgedroogde holtes in steenzout of in mijngangen in kolenlagen. 

Voor het opslaan van stoffen in de ondergrond is een opslagvergunning nodig en dient de vergunninghouder te beschikken over een goedgekeurd opslagplan. De opslagplannen geven informatie over de geologische setting en het proces van opslag. De plannen zijn te vinden m.b.v. het datacenter (zie zoeken).

Nieuwe opslag- en winningsplannen liggen (als onderdeel van de procedure ter goedkeuring) ter inzage voor het publiek. De digitale versies van de opslag- en winningsplannen en gerelateerde documenten gerelateerd zijn hier te vinden.

In Nederland zijn vijf aardgas opslagfaciliteiten operationeel. Een daarvan bevindt zich in een zoutcaverne, de overige vier zijn voormalige gasvelden.

Behalve aardgas worden ook andere stoffen opgeslagen in de ondergrond: zo wordt er in Heiligerlee stikstof opgeslagen in een zoutcaverne en zijn er plannen voor CO₂ opslag in een gasveld voor de kust. Bij Enschede wordt in twee cavernes gasolie (diesel) opgeslagen en in Zuidwending, nabij Veendam, worden meerdere zoutcavernes gebruikt voor de opslag van aardgas.

De opslag van brak water betreft het her-injecteren van brakwater dat als restproduct ontstaat bij de winning van drinkwater. Deze vorm van opslag is een vreemde eend in de bijt vergeleken bij de overige opslagvormen onder de mijnbouwwet. De reden dat zij hier worden genoemd is dat het brakke water op meer dan honderd meter diepte wordt geïnjecteerd, waardoor het onder de mijnbouwwet valt.
Voor meer informatie: datacenter.